Analyse: Trumps erkenning van Israël – recept voor oorlog of vrede?
De hysterische reacties op het besluit van de Amerikaanse president Trump om eindelijk de Jerusalem Embassy Act (JEA) uit 1995 uit te voeren en de soevereiniteit van Israël over de hoofdstad van het land te erkennen, herinnerden sommigen in Israёl aan de woorden van de profeet Zacharia (12:2)
“Zie, Ik zal Jeruzalem tot een beker wijn maken die de omringende volken bedwelmt, wanneer zij zowel Juda als Jeruzalem zullen belegeren”, schreef de profeet duizenden jaren geleden.
Over de hele wereld trokken tienduizenden demonstranten de straat op om hun woede te uiten over Trump’s beslissing terwijl leiders van staten, waaronder bondgenoten van Amerika, zich verdrongen om de lang verwachte beslissing te veroordelen.
Geweld en terreur.
In Israël deden de Palestijnse Arabieren en hun Israëlische broeders wat ze altijd doen als ze het niet eens zijn met een kwestie die Israël betreft: ze reageerden met geweld en terreur. Hamasleider Ishmael Haniyeh beweerde zelfs dat Trump de oorlog had verklaard aan de Palestijnse Arabieren en riep de Izz a-Din al-Qassam Brigades, de militaire tak van de terroristische organisatie, op om zich te mobiliseren en zich voor te bereiden op de volgende oorlog tegen Israël.
De leider van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, veroordeelde Trump’s beslissing ook en noemde Jeruzalem “de eeuwige hoofdstad van Palestina”. De Palestijnse leider beweerde ook dat de VS niet langer in staat was om de rol van eerlijke bemiddelaar te spelen in het vredesproces dat hij zelf om zeep hielp acht jaar geleden, door niet te reageren op verregaande vredesvoorstellen van de toenmalige Israёlische premier Ehud Olmert.
In hun woede vergaten de Palestijnse Arabieren gemakshalve dat Trump had gezegd dat zijn besluit om de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv te verhuizen en Jeruzalem als de hoofdstad van Israël te erkennen, de huidige pogingen om het vredesproces nieuw leven in te blazen niet in gevaar zou brengen omdat het toekomstige territoriale concessies in de stad niet uitsloot.
Integendeel, zowel Trump als premier Benyamin Netanyahu beweerden dat de Amerikaanse beslissing op de lange termijn zou bijdragen aan vrede.
“We nemen geen standpunt in over definitieve statuskwesties, zoals de specifieke grenzen van de Israëlische soevereiniteit in Jeruzalem, of een oplossing (van het dispuut) over betwiste grenzen. Die kwesties moeten worden opgelost door de betrokken partijen, “zei Trump, terwijl hij toegaf dat Jeruzalem één van de meest “gevoelige kwesties” is in de onderhandelingen. Ook drukte Trump vertrouwen uit dat Israël en de Palestijnse Arabieren uiteindelijk tot vrede, begrip en samenwerking zullen komen.
Dus wie heeft er nu gelijk? Trump en Netanyahu of hun tegenstanders die beweren dat de uitvoering van de JEA de doodsteek zal betekenen voor het ‘vredesproces’ en herverdeling van de stad onmogelijk zal maken.
Einde aan falend beleid.
Zoals Trump in zijn toespraak van afgelopen woensdag opmerkte, betekent zijn besluit dat de Verenigde Staten eindelijk breekt met het falende beleid uit het verleden. Al bijna zeventig jaar gebruikt de VS dezelfde formule in haar benadering van het Palestijns-Israëlische conflict en slaagde er niet in om vrede te bereiken, ondanks tal van initiatieven.
“Het zou dwaas zijn om aan te nemen dat het herhalen van precies dezelfde formule nu een ander of beter resultaat zou opleveren,” zei Trump terwijl hij een variatie op Einstein’s definitie van waanzin gebruikte. Die formule was altijd gebaseerd op het idee dat Jeruzalem opnieuw verdeeld zou gaan worden en dat de Palestijnse Arabieren een even grote claim op de stad hadden als Israёl.
Ten tweede klopt er niets van de bewering dat het verplaatsen van de Amerikaanse ambassade naar West-Jeruzalem, dat al bijna 70 jaar door Israël wordt gecontroleerd en sinds 1948 als de hoofdstad van Israël heeft gefungeerd, de regio zal destabiliseren. Dat valt ook te controleren.
Zoals een commentator het afgelopen weekend terecht opmerkte “heeft iemand opgemerkt wat er gaande is in het Midden-Oosten sinds een Tunesische groenteboer zichzelf in brand stak zeven jaar geleden?”
Dan is er nog het feit dat vóór de Jom Kipoeroorlog in 1973 16 landen hun ambassade hadden in het door Israël gecontroleerde Jeruzalem, waaronder Nederland en 11 Zuid-Amerikaanse landen. De aanwezigheid van deze ambassades in Jeruzalem vormde geen de jure erkenning van de Israëlische soevereiniteit over Jeruzalem door deze landen, en zorgde niet voor escalatie van het conflict.
Chantage.
De bedreigingen met een nieuwe ‘Intifada’ door Hamas of zelfs oorlog als de VS door zou gaan met het plan om de ambassade te verplaatsen was daarom, niets meer dan een oud drukmiddel om Trump te chanteren. Toegeven aan deze bedreigingen zou hebben betekend dat de Amerikanen terrorisme een nieuwe overwinning zouden overhandigen.
“Het toegeven aan eisen van terroristen heeft nooit gewerkt, integendeel, het is een stimulans voor meer geweld.”
Het toegeven aan eisen van terroristen heeft nooit gewerkt, integendeel, het is een stimulans voor meer geweld en zou degenen aanmoedigen die zich nooit verzoenden met het bestaan van een Joodse staat in de Dar-al-Islam, het gebied dat ooit het eerste kalifaat vormde (Midden-Oosten en delen van Zuid-Europa).
In 1948 werd David Ben Gurion onder druk gezet door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken om de onafhankelijkheidsverklaring uit te stellen vanwege de Arabische bedreigingen. De eerste Israëlische premier antwoordde naar verluidt: “Onafhankelijkheid zal altijd leiden tot Arabische agressie, dus ik zie geen noodzaak om onze onafhankelijkheidsverklaring uit te stellen.”
Erkenning en ontkenning.
Wat betreft de bewering van Trump en Netanyahu dat de Amerikaanse erkenning van de soevereiniteit van Israël over Jeruzalem en de uitvoering van de Jerusalem Embassy Act daadwerkelijk zal bijdragen aan de oplossing van het conflict; vrede, zal moeten worden gebaseerd op de (historische) waarheid.
De Palestijnse Arabieren, gesteund door een groot deel van de internationale gemeenschap, hebben vanaf het begin een vuile campagne gevoerd van leugens over de Joodse staat, ontkenning van de historische waarheid en delegitimisering van Israël.
Het Palestijnse verhaal over het 100-jaar-oude conflict is altijd gebaseerd geweest op de ontkenning van de Joodse geschiedenis in het land Israël en de mythe dat er altijd een ‘Palestijns volk’ is geweest dat nu Jeruzalem claimt als zijn ‘eeuwige hoofdstad’. Dat is de reden waarom Trump’s verklaring dat “Israël de stad Jeruzalem tot haar hoofdstad maakte, de hoofdstad die het Joodse volk al in de oudheid vestigde” zo belangrijk was.
Het was misschien wel de belangrijkste zin in de hele toespraak en zoals professor Alan Dershowitz aangaf was het de “perfecte reactie” op het besluit van de voormalige Amerikaanse president Obama om Israël te verraden door resolutie 2334 van december 2016 van de VN-Veiligheidsraad te steunen.
Die eenzijdige resolutie ontkende de rechten van Israël in Jeruzalem en beweerde dat de aanwezigheid van Israël in plaatsen zoals de Westelijke Muur (Klaagmuur), de tweede heilige plaats in het Jodendom en de historische Joodse wijk van de Oude Stad “een flagrante schending van het internationale recht” vormde.
Dershowitz, die twee keer voor Obama heeft gestemd tijdens de presidentsverkiezingen in de VS, zegt nu: “Trump deed het juiste door de verkeerde beslissing van president Obama aan het einde van zijn presidentschap ongedaan te maken.”
Jeruzalem was altijd het centrum van het Jodendom, terwijl de Koran de naam van de stad niet eens vermeldt. Zet dat af tegen de Hebreeuwse Bijbel die meer dan 660 keer de stad Jeruzalem vermeldt. “Jeruzalem erkennen als de hoofdstad van Israël is een essentiële stap zonder welke nooit vrede kan worden bereikt”, aldus Times-columnist Melanie Phillips.
Haar stelling werd ondersteund door tal van commentatoren in Israёl en door Danny Danon de Israёlische ambassadeur bij de Verenigde Naties. Danon zei dit weekend dat de Amerikaanse beslissing kan werken als een “gezonde reality check” voor de Palestijnse Arabieren.
“Meer landen zullen nu erkennen dat onze hoofdstad volledig onder Israёlische soevereiniteit zal blijven, het besef zal prevaleren dat noch terrorisme noch VN-resoluties erin zullen slagen om ons te dwingen om een compromis over Jeruzalem te sluiten”, zei Danon die net als premier Netanyahu verwacht dat meer landen nu het Amerikaanse voorbeeld zullen volgen.
Yochanan Visser
Via: Christenen voor Israël.