Op 19 februari 2018 lazen we in de media dat Turkije dreigt met een invasie van de Griekse eilanden en dat het herstel van het Turks-Ottomaanse Rijk door militaire veroveringen steeds dichterbij komt en dat de jaren ’30 op herhaling zijn: Europa doet opnieuw niets substantieels tegen de almaar agressiever wordende dictator.
Turkse tanks rollen Syrië binnen, in wat cynisch ‘Operatie Olijftak’ wordt genoemd. Als het aan Erdogan ligt, gaan tal van andere buurlanden de komende jaren hetzelfde meemaken. (Afbeelding: Getty Images (2)).
Zoals we de afgelopen jaren al vaker schreven zijn de Turkse dictator Recep Tayyip Erdogan, zijn islamistische AK Partij, en ook een groot deel van de oppositie geobsedeerd met het herstel van het Turks-Ottomaanse Rijk door middel van militaire veroveringen. De anti-Koerdische campagne in Noord Syrië houdt nog altijd aan, en met Griekenland is de afgelopen weken talloze keren de confrontatie gezocht door maar liefst 138 schendingen van het Griekse luchtruim, en het rammen van een schip van de Griekse kustwacht door een Turkse patrouilleboot. ‘Degenen die denken dat wij de landen waaruit wij ons 100 jaar geleden hebben teruggetrokken zijn vergeten, hebben het mis,’ zei Erdogan op 12 februari. Die landen omvatten niet alleen Griekenland, maar ook het grootste deel van Zuidoost Europa, Noord Afrika en het Midden Oosten, inclusief Israël. ‘De dingen die wij tot nu toe hebben gedaan verbleken bij de grotere aanvallen die wij de komende tijd hebben gepland, inshallah.’
De betreffende Griekse (toeristen)eilanden in de Egeïsche Zee liggen weliswaar vlak voor de Turkse kust, maar behoren zowel wettelijk als historisch bij Griekenland. Desondanks streeft het grootste deel van de Turkse politiek openlijk naar de verovering van deze eilanden. Zo beloofde Kemal Kilicdaroglu, leider van de grootste oppositiepartij CHP, in december dat als hij volgend jaar de verkiezingen wint, hij ’18 Griekse eilanden zal binnenvallen en overnemen, net zoals oud premier Bulent Ecevit in 1974 deed met Cyprus.’ Ook Meral Aksener, leider van de nieuwe ‘Goede Partij’, riep op tot een invasie: ‘Wat gebeuren moet, moet gebeuren.’
Erdogan dreigt buurlanden openlijk met militaire aanval.
Dictator Erdogan zelf bediende zich op 12 februari wederom van spierballentaal, daarin gesterkt nadat zijn anti-Koerdische militaire invasie van de regio Afrin in Noord Syrië nauwelijks op weerstand van Amerika, Europa en de NAVO is gestuit. ‘Wij waarschuwen degenen die in de Egeïsche Zee en Cyprus over een grens zijn gegaan. Hun moed houdt enkel aan totdat ze ons leger, onze schepen en onze vliegtuigen zien... Wat Afrin voor ons is, zo zijn ook onze rechten in de Egeïsche Zee en Cyprus. Denk nooit dat de gaswinning in de wateren van Cyprus en de opportunistische acties in de Egeïsche Zee van onze radar verdwijnen.’
‘Net zoals wij de intriges door Operatie Eufraat Schild en Operatie Olijftak (beide in Syrië)verstoren, en spoedig in Manbij en andere regio’s, kunnen en zullen wij de intriges verstoren van degenen die zich bij onze zuidgrens misrekenen... Onze oorlogsschepen en luchtmacht houden het gebied nauwlettend in de gaten, om indien nodig op iedere mogelijke manier in te grijpen.’
‘En degenen die denken dat dat wij de landen waaruit wij ons 100 jaar geleden onder tranen hebben teruggetrokken zijn vergeten, hebben het mis,’ vervolgde Erdogan. ‘Wij zeggen keer op keer dat Syrië, Irak en andere geografische plaatsen in onze harten niet verschillen van ons thuisland. Wij strijden ervoor dat overal waar de adhan (islamitische gebedsoproep) wordt gehoord, geen enkele buitenlandse vlag zal wapperen. De dingen die wij tot nu toe hebben gedaan verbleken bij de grotere aanvallen die wij de komende tijd hebben gepland, inshallah.’
Turkije verheerlijkt honderden jaren grof geweld en onderdrukking.
In de 600 jaar dat het Islamitische Kalifaat tot circa de Eerste Wereldoorlog bestond in de vorm van het Turks-Ottomaanse Rijk, werden er vele jihad oorlogen gelanceerd, tal van landen bezet, massamoorden begaan, volken verdreven of deels uitgeroeid, en alle ‘kafirs’ (ongelovige niet-moslims) gediscrimineerd en zwaar onderdrukt, met name Joden en christenen. Dit imperialistische, zeer gewelddadige verleden bomvol moorden, ontvoeringen, verkrachtingen en gedwongen bekeringen, wordt door bijna de gehele Turkse politiek verheerlijkt, met Erdogan, de zichzelf verklaarde nieuwe Kalief van de islamitische wereld, voorop.
De grootste Turkse aanval op het christendom vond plaats tussen 1914 en 1923, toen de Turken zo’n anderhalf miljoen Armenen, Grieken en Assyriërs uitroeiden, en miljoenen anderen veroverden of verjoegen. Desondanks kon Turkije in 1952 gewoon lid worden van de NAVO. Dat weerhield de Turken er 3 jaar later niet van om een wrede anti-Griekse pogrom in Istanbul te houden, en in 1964 alle overgebleven Grieken het land uit te zetten (en dat terwijl Griekenland officieel NAVO bondgenoot was (en nog steeds is)). Ook houden de Turken al sinds 1974 illegaal het noorden van Cyprus bezet.
‘Turken moeten verantwoordelijk worden gesteld voor hun misdaden’.
Bedenk goed dat dit in de ogen van Ankara niets anders dan religieuze oorlogen zijn. Het hoofd van het staatsdirectoraat (soort ministerie) voor Religieuze Zaken, Diyanet, heeft de Turkse invasie van Afrin letterlijk als ‘jihad’ omschreven. Diyanet is ook verantwoordelijk voor de recente agressieve jihad- en materlaarspreek in een moskee in Hoorn, waar de Telegraaf over schreef. Minister Koolmees van Sociale Zaken gaat dit weliswaar ‘uitzoeken’, maar substantiële actie hoeven we zoals gebruikelijk niet van Den Haag te verwachten, omdat het immers om de ook in ons land speciaal beschermde islam gaat.
‘Juist omdat de Turken nooit verantwoordelijk zijn gehouden voor hun criminele acties en agressie, blijven ze de veiligheid en soevereiniteit van hun buren bedreigen,’ waarschuwt de Turkse journalist Uzay Bulut. ‘Het is de hoogste tijd dat het Westen wakker wordt en Ankara aanpakt.’ (1)
Of dat gaat gebeuren is maar zeer de vraag. De afgelopen jaren hebben aangetoond dat op het moment de Turken met ook maar iets van kritiek vanuit Europa worden geconfronteerd, ze onmiddellijk beginnen te dreigen met het sturen van nog eens miljoenen ‘Syrische vluchtelingen’.
Jaren ’30 op herhaling – komt WO-3 eraan?
De huidige periode vertoond dan ook huiveringwekkende overeenkomsten met de jaren ’30, toen een andere dictator vrijwel ongestoord en onbetwist vergelijkbare agressieve taal kon uiten, en uiteindelijk net als de Turken kon beginnen met ‘kleinschalige’ veroveringen, zoals Hitlers inlijving van Sudetenland. Historici zijn het er over eens dat de Nazi’s mede door de slappe ‘appeasement’ houding van het Westen zo groot en machtig konden worden, zodat ze na enkele jaren de hele wereld in de meest verwoestende oorlog ooit konden storten.
Die oorlog kan qua gruwelijkheid en slachtoffers wel eens overtroffen worden door wereldbrand nummer 3, tenminste, als Erdogan en zijn volgelingen hun gang kunnen blijven gaan, en hun veroveringstocht inderdaad gaan uitbreiden tot eerst andere regio’s van Syrië, daarna Griekenland, en daarna vermoedelijk de Balkan, Egypte, Libië en ook Israël. Europa zal in bedwang worden gehouden door te dreigen met het sturen van miljoenen ‘vluchtelingen’ en het inzetten van de ‘vijfde kolonne’ van vele Turkse migranten die hier wonen – totdat de Turkse veroveraars zich zo sterk voelen, en ook wij militair aan de beurt zijn om te worden ingelijfd in het Kalifaat.
(1) Gatestone Institute
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)
Via: xandernieuws
Zoals we de afgelopen jaren al vaker schreven zijn de Turkse dictator Recep Tayyip Erdogan, zijn islamistische AK Partij, en ook een groot deel van de oppositie geobsedeerd met het herstel van het Turks-Ottomaanse Rijk door middel van militaire veroveringen. De anti-Koerdische campagne in Noord Syrië houdt nog altijd aan, en met Griekenland is de afgelopen weken talloze keren de confrontatie gezocht door maar liefst 138 schendingen van het Griekse luchtruim, en het rammen van een schip van de Griekse kustwacht door een Turkse patrouilleboot. ‘Degenen die denken dat wij de landen waaruit wij ons 100 jaar geleden hebben teruggetrokken zijn vergeten, hebben het mis,’ zei Erdogan op 12 februari. Die landen omvatten niet alleen Griekenland, maar ook het grootste deel van Zuidoost Europa, Noord Afrika en het Midden Oosten, inclusief Israël. ‘De dingen die wij tot nu toe hebben gedaan verbleken bij de grotere aanvallen die wij de komende tijd hebben gepland, inshallah.’
De betreffende Griekse (toeristen)eilanden in de Egeïsche Zee liggen weliswaar vlak voor de Turkse kust, maar behoren zowel wettelijk als historisch bij Griekenland. Desondanks streeft het grootste deel van de Turkse politiek openlijk naar de verovering van deze eilanden. Zo beloofde Kemal Kilicdaroglu, leider van de grootste oppositiepartij CHP, in december dat als hij volgend jaar de verkiezingen wint, hij ’18 Griekse eilanden zal binnenvallen en overnemen, net zoals oud premier Bulent Ecevit in 1974 deed met Cyprus.’ Ook Meral Aksener, leider van de nieuwe ‘Goede Partij’, riep op tot een invasie: ‘Wat gebeuren moet, moet gebeuren.’
Erdogan dreigt buurlanden openlijk met militaire aanval.
Dictator Erdogan zelf bediende zich op 12 februari wederom van spierballentaal, daarin gesterkt nadat zijn anti-Koerdische militaire invasie van de regio Afrin in Noord Syrië nauwelijks op weerstand van Amerika, Europa en de NAVO is gestuit. ‘Wij waarschuwen degenen die in de Egeïsche Zee en Cyprus over een grens zijn gegaan. Hun moed houdt enkel aan totdat ze ons leger, onze schepen en onze vliegtuigen zien... Wat Afrin voor ons is, zo zijn ook onze rechten in de Egeïsche Zee en Cyprus. Denk nooit dat de gaswinning in de wateren van Cyprus en de opportunistische acties in de Egeïsche Zee van onze radar verdwijnen.’
‘Net zoals wij de intriges door Operatie Eufraat Schild en Operatie Olijftak (beide in Syrië)verstoren, en spoedig in Manbij en andere regio’s, kunnen en zullen wij de intriges verstoren van degenen die zich bij onze zuidgrens misrekenen... Onze oorlogsschepen en luchtmacht houden het gebied nauwlettend in de gaten, om indien nodig op iedere mogelijke manier in te grijpen.’
‘En degenen die denken dat dat wij de landen waaruit wij ons 100 jaar geleden onder tranen hebben teruggetrokken zijn vergeten, hebben het mis,’ vervolgde Erdogan. ‘Wij zeggen keer op keer dat Syrië, Irak en andere geografische plaatsen in onze harten niet verschillen van ons thuisland. Wij strijden ervoor dat overal waar de adhan (islamitische gebedsoproep) wordt gehoord, geen enkele buitenlandse vlag zal wapperen. De dingen die wij tot nu toe hebben gedaan verbleken bij de grotere aanvallen die wij de komende tijd hebben gepland, inshallah.’
Turkije verheerlijkt honderden jaren grof geweld en onderdrukking.
In de 600 jaar dat het Islamitische Kalifaat tot circa de Eerste Wereldoorlog bestond in de vorm van het Turks-Ottomaanse Rijk, werden er vele jihad oorlogen gelanceerd, tal van landen bezet, massamoorden begaan, volken verdreven of deels uitgeroeid, en alle ‘kafirs’ (ongelovige niet-moslims) gediscrimineerd en zwaar onderdrukt, met name Joden en christenen. Dit imperialistische, zeer gewelddadige verleden bomvol moorden, ontvoeringen, verkrachtingen en gedwongen bekeringen, wordt door bijna de gehele Turkse politiek verheerlijkt, met Erdogan, de zichzelf verklaarde nieuwe Kalief van de islamitische wereld, voorop.
De grootste Turkse aanval op het christendom vond plaats tussen 1914 en 1923, toen de Turken zo’n anderhalf miljoen Armenen, Grieken en Assyriërs uitroeiden, en miljoenen anderen veroverden of verjoegen. Desondanks kon Turkije in 1952 gewoon lid worden van de NAVO. Dat weerhield de Turken er 3 jaar later niet van om een wrede anti-Griekse pogrom in Istanbul te houden, en in 1964 alle overgebleven Grieken het land uit te zetten (en dat terwijl Griekenland officieel NAVO bondgenoot was (en nog steeds is)). Ook houden de Turken al sinds 1974 illegaal het noorden van Cyprus bezet.
‘Turken moeten verantwoordelijk worden gesteld voor hun misdaden’.
Bedenk goed dat dit in de ogen van Ankara niets anders dan religieuze oorlogen zijn. Het hoofd van het staatsdirectoraat (soort ministerie) voor Religieuze Zaken, Diyanet, heeft de Turkse invasie van Afrin letterlijk als ‘jihad’ omschreven. Diyanet is ook verantwoordelijk voor de recente agressieve jihad- en materlaarspreek in een moskee in Hoorn, waar de Telegraaf over schreef. Minister Koolmees van Sociale Zaken gaat dit weliswaar ‘uitzoeken’, maar substantiële actie hoeven we zoals gebruikelijk niet van Den Haag te verwachten, omdat het immers om de ook in ons land speciaal beschermde islam gaat.
‘Juist omdat de Turken nooit verantwoordelijk zijn gehouden voor hun criminele acties en agressie, blijven ze de veiligheid en soevereiniteit van hun buren bedreigen,’ waarschuwt de Turkse journalist Uzay Bulut. ‘Het is de hoogste tijd dat het Westen wakker wordt en Ankara aanpakt.’ (1)
Of dat gaat gebeuren is maar zeer de vraag. De afgelopen jaren hebben aangetoond dat op het moment de Turken met ook maar iets van kritiek vanuit Europa worden geconfronteerd, ze onmiddellijk beginnen te dreigen met het sturen van nog eens miljoenen ‘Syrische vluchtelingen’.
Jaren ’30 op herhaling – komt WO-3 eraan?
De huidige periode vertoond dan ook huiveringwekkende overeenkomsten met de jaren ’30, toen een andere dictator vrijwel ongestoord en onbetwist vergelijkbare agressieve taal kon uiten, en uiteindelijk net als de Turken kon beginnen met ‘kleinschalige’ veroveringen, zoals Hitlers inlijving van Sudetenland. Historici zijn het er over eens dat de Nazi’s mede door de slappe ‘appeasement’ houding van het Westen zo groot en machtig konden worden, zodat ze na enkele jaren de hele wereld in de meest verwoestende oorlog ooit konden storten.
Die oorlog kan qua gruwelijkheid en slachtoffers wel eens overtroffen worden door wereldbrand nummer 3, tenminste, als Erdogan en zijn volgelingen hun gang kunnen blijven gaan, en hun veroveringstocht inderdaad gaan uitbreiden tot eerst andere regio’s van Syrië, daarna Griekenland, en daarna vermoedelijk de Balkan, Egypte, Libië en ook Israël. Europa zal in bedwang worden gehouden door te dreigen met het sturen van miljoenen ‘vluchtelingen’ en het inzetten van de ‘vijfde kolonne’ van vele Turkse migranten die hier wonen – totdat de Turkse veroveraars zich zo sterk voelen, en ook wij militair aan de beurt zijn om te worden ingelijfd in het Kalifaat.
(1) Gatestone Institute
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)
Via: xandernieuws