Op 3 maart 2018 lazen we in de media dat Putins ultimatum het Westen dwingt te kiezen tussen vrede of oorlog en dat het Westen vooralsnog onverdedigbaar tegen nieuwe Russische wapens is.
(Afbeelding: (1)).
President Vladimir Putins jaarlijkse toespraak tot de natie bevatte naast een nuchtere analyse van de economische en demografische toestand van Rusland ook een ernstige waarschuwing aan het adres van het Westen. De formidabele nieuwe wapens die Rusland volgens hem heeft ontwikkeld zijn een reactie op het eenzijdige terugtrekken uit het ABM (anti anti-raketsystemen)verdrag 14 jaar geleden door president Bush, en de stapsgewijze agressieve militaire omsingeling van Rusland door de NAVO. Putin stelde zich tot nu toe over het algemeen terughoudend op, probeerde ons de hand te reiken, maar dat tijdperk lijkt definitief voorbij. Nu de VS en de EU zo duidelijk uit lijken op een militair conflict, heeft de Russische leider eindelijk zijn kaarten op tafel gelegd. En die zijn dermate sterk, dat het Westen zal moeten kiezen tussen vrede of een oorlog, die het vrijwel zeker zal verliezen.
Of het nu de door de CIA opgezette fascistische staatsgreep in Oekraïne was, of de door de Amerikanen, Turken, Saudi’s, Al-Qaeda en ISIS in gang gezette bloederige burgeroorlog in Syrië – Putin hield zich al die jaren in, en reageerde op deze door het Westen veroorzaakte escalaties met een strategie van ‘parallelle agressie’. Zo wist Rusland steeds kleine, maar belangrijke successen te boeken, zoals het overeind houden –en zelfs aan de winnende hand helpen- van de Syrische president Bashar Assad.
Westen heeft geen verdediging tegen nieuwe Russische wapens.
Zijn aankondiging dat Rusland over hypersonische (kern)wapens beschikt, die alle Westerse anti-raketsystemen nutteloos maken, is het signaal dat Putin van voornamelijk verdedigen is overgeschakeld op de aanval. Zijn feitelijke ultimatum zou iedereen in het Westen zeer ongerust moeten maken, en dat doet het ook, getuige de bezorgde gezamenlijke reactie van president Trump, president Macron en bondskanselier Merkel gisteren.
Rusland heeft al diverse malen laten zien dat het bepaald niet bluft. De traditionele technologische superioriteit van het Westen is verdampt, en op sommige gebieden zelfs in een achterstand veranderd. Enkele jaren geleden wist Rusland met een elektronisch wapen een hypermoderne Amerikaanse destroyer in de Zwarte Zee compleet vleuggellam te maken. Door het inzetten van vergelijkbare elektronische wapens bereikten bij de Amerikaanse aanval op de Syrische Al-Shairat basis vorig jaar april meer dan 60% van de kruisraketten hun doel niet.
Kremlin wint ook informatie oorlog.
Het Kremlin is ook langzamerhand de informatie oorlog aan het winnen, niet alleen ondanks, maar inmiddels ook dankzij de onophoudelijke extreem tendentieuze anti-Rusland hysterie in de Westerse media en politiek. Je kunt jarenlang allerlei valse beschuldigingen tegen ‘de vijand’ verspreiden, maar zodra ook de zoveelste ‘chemische wapen aanval’ niet blijkt te hebben plaatsgevonden, of –vaker nog- juist is uitgevoerd door de extremistische islamisten die door het Westen worden gesteund en bewapend, beginnen mensen de officiële propaganda niet langer serieus te nemen (en terecht).
Wat die anti-Rusland-hysterie betreft: uitgerekend degene waar wèl een wagonlading bewijs van is dat zij een geheime deal over de illegale verkoop van Amerikaans uranium aan Russen sloot, Hillary Clinton, wordt door de globalistische ‘Deep State’ niet aangepakt. Juist degenen die nu ‘de Russen! de Russen!’ schreeuwen, zijn de echte schuldigen, en in de media degenen die de ware dader nog steeds als een soort heilige behandelen waar geen woord van kritiek op mag worden geuit.
Alle anti-Russische plannen zijn mislukt.
Dit alles is na Putins toespraak plotseling irrelevant geworden. De nieuwe Russische wapens hebben de situatie op het geopolitieke schaakbord een totaal ander aanzien gegeven, en wel duidelijk in het voordeel van Moskou. Het Westen heeft daar vooralsnog geen antwoord op, behalve het verplaatsen van nog meer inferieur Amerikaans oorlogsmaterieel naar Oost Europa (we besteedden er afgelopen week nog aandacht aan dat de Europese legers amper meer iets voorstellen, dus die vormen al helemaal geen bedreiging meer voor de Russen).
Ook de door de CIA en EU beoogde regime wisseling in Rusland is op een mislukking uitgelopen. Kreten vanuit de oppositie dat Putin ‘een verrader’ of ‘een Zionistische pion’ is, zijn nu in één klap van tafel geveegd. De Russische president is nog altijd mateloos populair onder zijn volk, en heeft de defensie van zijn land dermate krachtig gemaakt, dat de NAVO alle hoop op een eventuele militaire overwinning nu definitief kan laten varen.
Oorlog, of toch vrede?
Feitelijk heeft Putin nu al zijn bondgenoten onder de Russische nucleaire paraplu geplaatst, die door het Westen niet te verdedigen is. Dit zal Trump, Merkel en Macron dwingen om met hem om de tafel te gaan zitten om over vrede te praten, en ook alle andere partijen die erover denken om toch een oorlog te beginnen –van Hezbollah, Israël, Turkije tot Iran- nog eens diep laten nadenken of dat nu wel zo’n verstandige koers is.
‘Verwacht dit jaar een grote top tussen Trump en Putin,’ schrijft analist Tom Luongo. ‘Trump kan zich gezien Putins aankondigingen niet langer achter de krankzinnigheid van de Democraten verschuilen. Ze moeten nu formeel gaan praten over hoe ze de wereld weer kunnen weghalen van wat het randje van een oorlog lijkt te zijn.’
gebaseerd op (1) TomLuongo via Zero Hedge
Via: xandernieuws
President Vladimir Putins jaarlijkse toespraak tot de natie bevatte naast een nuchtere analyse van de economische en demografische toestand van Rusland ook een ernstige waarschuwing aan het adres van het Westen. De formidabele nieuwe wapens die Rusland volgens hem heeft ontwikkeld zijn een reactie op het eenzijdige terugtrekken uit het ABM (anti anti-raketsystemen)verdrag 14 jaar geleden door president Bush, en de stapsgewijze agressieve militaire omsingeling van Rusland door de NAVO. Putin stelde zich tot nu toe over het algemeen terughoudend op, probeerde ons de hand te reiken, maar dat tijdperk lijkt definitief voorbij. Nu de VS en de EU zo duidelijk uit lijken op een militair conflict, heeft de Russische leider eindelijk zijn kaarten op tafel gelegd. En die zijn dermate sterk, dat het Westen zal moeten kiezen tussen vrede of een oorlog, die het vrijwel zeker zal verliezen.
Of het nu de door de CIA opgezette fascistische staatsgreep in Oekraïne was, of de door de Amerikanen, Turken, Saudi’s, Al-Qaeda en ISIS in gang gezette bloederige burgeroorlog in Syrië – Putin hield zich al die jaren in, en reageerde op deze door het Westen veroorzaakte escalaties met een strategie van ‘parallelle agressie’. Zo wist Rusland steeds kleine, maar belangrijke successen te boeken, zoals het overeind houden –en zelfs aan de winnende hand helpen- van de Syrische president Bashar Assad.
Westen heeft geen verdediging tegen nieuwe Russische wapens.
Zijn aankondiging dat Rusland over hypersonische (kern)wapens beschikt, die alle Westerse anti-raketsystemen nutteloos maken, is het signaal dat Putin van voornamelijk verdedigen is overgeschakeld op de aanval. Zijn feitelijke ultimatum zou iedereen in het Westen zeer ongerust moeten maken, en dat doet het ook, getuige de bezorgde gezamenlijke reactie van president Trump, president Macron en bondskanselier Merkel gisteren.
Rusland heeft al diverse malen laten zien dat het bepaald niet bluft. De traditionele technologische superioriteit van het Westen is verdampt, en op sommige gebieden zelfs in een achterstand veranderd. Enkele jaren geleden wist Rusland met een elektronisch wapen een hypermoderne Amerikaanse destroyer in de Zwarte Zee compleet vleuggellam te maken. Door het inzetten van vergelijkbare elektronische wapens bereikten bij de Amerikaanse aanval op de Syrische Al-Shairat basis vorig jaar april meer dan 60% van de kruisraketten hun doel niet.
Kremlin wint ook informatie oorlog.
Het Kremlin is ook langzamerhand de informatie oorlog aan het winnen, niet alleen ondanks, maar inmiddels ook dankzij de onophoudelijke extreem tendentieuze anti-Rusland hysterie in de Westerse media en politiek. Je kunt jarenlang allerlei valse beschuldigingen tegen ‘de vijand’ verspreiden, maar zodra ook de zoveelste ‘chemische wapen aanval’ niet blijkt te hebben plaatsgevonden, of –vaker nog- juist is uitgevoerd door de extremistische islamisten die door het Westen worden gesteund en bewapend, beginnen mensen de officiële propaganda niet langer serieus te nemen (en terecht).
Wat die anti-Rusland-hysterie betreft: uitgerekend degene waar wèl een wagonlading bewijs van is dat zij een geheime deal over de illegale verkoop van Amerikaans uranium aan Russen sloot, Hillary Clinton, wordt door de globalistische ‘Deep State’ niet aangepakt. Juist degenen die nu ‘de Russen! de Russen!’ schreeuwen, zijn de echte schuldigen, en in de media degenen die de ware dader nog steeds als een soort heilige behandelen waar geen woord van kritiek op mag worden geuit.
Alle anti-Russische plannen zijn mislukt.
Dit alles is na Putins toespraak plotseling irrelevant geworden. De nieuwe Russische wapens hebben de situatie op het geopolitieke schaakbord een totaal ander aanzien gegeven, en wel duidelijk in het voordeel van Moskou. Het Westen heeft daar vooralsnog geen antwoord op, behalve het verplaatsen van nog meer inferieur Amerikaans oorlogsmaterieel naar Oost Europa (we besteedden er afgelopen week nog aandacht aan dat de Europese legers amper meer iets voorstellen, dus die vormen al helemaal geen bedreiging meer voor de Russen).
Ook de door de CIA en EU beoogde regime wisseling in Rusland is op een mislukking uitgelopen. Kreten vanuit de oppositie dat Putin ‘een verrader’ of ‘een Zionistische pion’ is, zijn nu in één klap van tafel geveegd. De Russische president is nog altijd mateloos populair onder zijn volk, en heeft de defensie van zijn land dermate krachtig gemaakt, dat de NAVO alle hoop op een eventuele militaire overwinning nu definitief kan laten varen.
Oorlog, of toch vrede?
Feitelijk heeft Putin nu al zijn bondgenoten onder de Russische nucleaire paraplu geplaatst, die door het Westen niet te verdedigen is. Dit zal Trump, Merkel en Macron dwingen om met hem om de tafel te gaan zitten om over vrede te praten, en ook alle andere partijen die erover denken om toch een oorlog te beginnen –van Hezbollah, Israël, Turkije tot Iran- nog eens diep laten nadenken of dat nu wel zo’n verstandige koers is.
‘Verwacht dit jaar een grote top tussen Trump en Putin,’ schrijft analist Tom Luongo. ‘Trump kan zich gezien Putins aankondigingen niet langer achter de krankzinnigheid van de Democraten verschuilen. Ze moeten nu formeel gaan praten over hoe ze de wereld weer kunnen weghalen van wat het randje van een oorlog lijkt te zijn.’
gebaseerd op (1) TomLuongo via Zero Hedge
Via: xandernieuws