Op 21 februari 2018 lazen we in de media dat de Iraanse politicoloog Europa waarschuwt voor een plotselinge overname door de islam en dat onze vrijheid aan een zijden draadje hangt door een sluipende ondermijning van de samenleving doorde islam.
Het politieke verbond tussen links en islam in Rotterdam is een angstwekkende voorbode van het naderende einde van onze vrijheid. (Afbeelding: Getty Imagess (2)).
Dr. Majid Rafizadeh, een gelauwerde Iraans-Amerikaanse ‘Harvard’ politicoloog, auteur en veelgevraagd TV-analist, tevens president van de International American Council on the Middle East, waarschuwt het Westen en met name de Europese landen dat hun samenlevingen stapsgewijs worden ondermijnd door de islam, en de totale overname heel plotseling, gruwelijk, en binnen zeer korte tijd kan plaatsvinden. Als voorbeeld geeft hij de islamitische revolutie in zijn thuisland Iran. Moslims in Europa passen hier exact dezelfde tactieken toe, stelt hij. ‘Het Westen en niet-islamitische landen kunnen deze geschiedenisles maar beter serieus nemen, want dit kan op ieder moment gebeuren... Op het moment dat jullie politici zich meer zorgen maken over hun populariteit dan over de toekomst van jullie land, is het gebeurd met jullie.’
De ‘verbrande generatie’: zuchtend en lijdend onder het juk van islam.
De eerste Iraanse generatie die na de islamitische revolutie opgroeide wordt de ‘verbrande generatie’ genoemd, omdat zij niets anders hebben gekend dan de wreedheid van een islamistisch-theocratisch regime. Die wreedheid bestond –en bestaat nog steeds- onder andere uit massa executies, het invoeren van zeer beperkende barbaarse wetten, het hersenspoelen en indoctrineren van kinderen en jongeren met de (extreme) islam, en het hele volk via de media en moskeeën.
Vrouwen en mannen werden gescheiden, en tieners mochten niet langer de meest simpele activiteiten doen, omdat die ‘te Westers’ zouden zijn, inclusief muziek luisteren, dansen en daten. Vrouwen mochten alleen naar publieke gelegenheden zoals een sportwedstrijd als ze een hijab aantrokken. Het regime in Teheran ging alles bepalen, zelfs met wie je mocht praten en waar je naar mocht luisteren. Een privé leven was amper nog toegestaan.
Het doel was totale controle over de bevolking, die werd en wordt afgedwongen met wrede en gruwelijke straffen, zoals publieke geselingen, stenigingen, publieke ophangingen en amputaties, en verkrachtingen. Talloze ‘dissidenten’ werden zonder vorm van proces voor altijd in donkere kerkers opgesloten. ‘Mijn generatie groeide op in een atmosfeer van angst. Terwijl de rest van de wereld moderner en meer ontwikkelder werd, moesten wij blijven worstelen met het volgen van islamistische wetten en beperkingen, die onmogelijk te gehoorzamen waren.’
Bereidheid tot gruwelijkheid door islamisten wordt onderschat.
Rafizadeh zegt dat de gebeurtenissen in Iran een les zijn voor het Westen. Destijds onderschatte iedereen de opkomst van de islamisten. De vele waarschuwingssignalen werden gebagatelliseerd of genegeerd. Niemand geloofde dat hun land zo plotseling kon worden overgenomen, zo snel zo totaal kon veranderen. ‘Velen onderschatten de misdaden waar deze islamisten toe bereid waren om hun macht te behouden. Tot de dag van vandaag blijven ze bewijzen dat hun wreedheid en gebrek aan menselijkheid geen grenzen kent... Zelfs kinderen en zwangere vrouwen worden geëxecuteerd.’
Khomeini legde het hele Westen in de luren.
De radicale groep rond Ayatollah Khomeini paste dezelfde tactiek toe die we heden ten dage ook in Europa kennen van moslimorganisaties: ze verkregen stapsgewijs steeds meer invloed door anderen ervan te overtuigen dat ze alleen maar goede, vreedzame bedoelingen hadden, mensen wilden helpen, en niet geïnteresseerd waren in een machtsovername. Maar toen ze eenmaal de kans kregen, grepen ze plotseling te macht, en kwamen hun ware, misdadige bedoelingen aan het licht. Toen was het echter te laat om ze nog te kunnen stoppen.
Vóór de islamitische machtsovername in 1979 dachten de meeste Iraniërs dat hun land steeds democratischer werd. Niemand verwachtte een terugkeer naar barbaarse tijden – zelfs de Amerikaanse president Jimmy Carter was van mening dat Khomeini een goed mens was. In Europese kranten waren positieve commentaren over zijn islamitische beweging te lezen – totdat ze voldoende grip op de macht kregen, ze hun waren gezicht lieten zien, en de hel in Iran losbrak.
Na machtsgreep in korte tijd vele tienduizenden slachtoffers.
Duizenden Iraniërs werden geëxecuteerd, enkel omdat ze openlijk een andere mening hadden. Velen stierven omdat ze alleen maar verdacht waren van misdaden die ze waarschijnlijk nooit hadden begaan. De islamitische wetten (Sharia) werden aan iedereen opgelegd; vrouwen moesten hijabs gaan dragen, mochten niet meer werken als hun mannen dat niet wilden, mochten niet zonder toestemming naar het buitenland, mochten geen onderwijzers en rechters meer zijn, en mochten niet meer naar het stadion om mannensporten te bekijken. In rechtbanken en bij erfenissen werden ze letterlijk nog maar de helft waard dan mannen. De huwbare leeftijd van meisjes werd verlaagd naar 9. Meisjes kregen geen enkele stem als ze werden uitgehuwelijkt.
Veel seculiere Iraniërs kwamen in opstand, maar hun wachtte enkel martelingen, verkrachtingen en een vaak gruwelijke dood. In 4 maanden tijd werden zo’n 30.000 politieke gevangenen opgehangen. Het regime vaagde iedereen weg die het waagde zich te verzetten. Alles en iedereen werd onderworpen aan de islam. Nog steeds worden nergens ter wereld zoveel kinderen geëxecuteerd.
Islamisten kwamen via misleiding aan de macht, net als nu in Europa.
Het is misschien amper te geloven dat zo’n moorddadig regime zo makkelijk en snel aan de macht kon komen. Rafizadeh wijst erop dat de islamisten echter al enkele decennia de samenleving door misleidingen aan het ondermijnen waren. De overname was lang van tevoren tot in de puntjes gepland. Niemand zag het aankomen. ‘Het geduld van islamisten om de totale controle over de samenleving te krijgen mag niet worden onderschat... Desondanks denken velen dat dit onmogelijk is hun eigen land. Wat zij niet begrijpen is dat Iran een voorbeeld is van hoe succesvol zo’n nauwgezette machtsgreep kan zijn.’
Islamisten in het Westen en zeker Europa gebruiken exact dezelfde sluwe tactieken, vervolgt de politicoloog. ‘Het is een stil en subtiel proces, totdat je op een dag wakker wordt en je geen rechten meer hebt, er een angstcultuur is, en er geen enkel uitzicht is op een leven in vrijheid, of zelfs maar op een volgende dag.’
‘Erken het en pak het bij de wortel aan, anders zijn jullie verloren’.
‘Het Westen en andere niet-islamitische landen kunnen het zich niet veroorloven deze geschiedenisles te negeren. Het gaat namelijk niet enkel om geschiedenis; het is iets dat op ieder moment kan plaatsvinden, in ieder land. Het gebeurt op dit moment, recht voor onze neuzen, in Oost Azië, Canada, Zuid Amerika en Europa.’
‘De enige verdediging is om dit te erkennen en aan de wortel aan te pakken, voordat het de gelegenheid krijgt jullie politici te verleiden. Want zodra die zich meer zorgen gaan maken over hun populariteit dan over de toekomst van het land, zijn jullie verloren. Zodra ze de controle hebben over het stemhokje, zullen ze steeds meer controle krijgen over ieder aspect van jullie levens, jullie toekomst vernietigen, en jullie geliefde land in puin achterlaten.’ (1)
Nederland met verbond links-islam al ver het Iraanse pad afgedaald.
Nederland is al angstvallig ver het ‘Iraanse pad’ afgedaald. Kijk bijvoorbeeld naar Rotterdam, waar de antisemitische islamistische Nida partij een verbond wist te sluiten met GroenLinks, de SP en de PvdA. Als het hen lukt om na de gemeenteraadsverkiezingen in maart een meerderheid te verkrijgen, zal de verdere islamisering van de stad in de allerhoogste versnelling worden gezet. Autochtone Rotterdammers kunnen er dan vanuit gaan dat zij mogelijk wel eens de laatste generatie kunnen zijn die nog weten wat het is om in vrijheid te leven, want ook op landelijk niveau dreigt hetzelfde anti-maatschappelijke monsterverbond tussen links en islam te ontstaan.
(1) Gatestone Institute
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)
Via: xandernieuws
Dr. Majid Rafizadeh, een gelauwerde Iraans-Amerikaanse ‘Harvard’ politicoloog, auteur en veelgevraagd TV-analist, tevens president van de International American Council on the Middle East, waarschuwt het Westen en met name de Europese landen dat hun samenlevingen stapsgewijs worden ondermijnd door de islam, en de totale overname heel plotseling, gruwelijk, en binnen zeer korte tijd kan plaatsvinden. Als voorbeeld geeft hij de islamitische revolutie in zijn thuisland Iran. Moslims in Europa passen hier exact dezelfde tactieken toe, stelt hij. ‘Het Westen en niet-islamitische landen kunnen deze geschiedenisles maar beter serieus nemen, want dit kan op ieder moment gebeuren... Op het moment dat jullie politici zich meer zorgen maken over hun populariteit dan over de toekomst van jullie land, is het gebeurd met jullie.’
De ‘verbrande generatie’: zuchtend en lijdend onder het juk van islam.
De eerste Iraanse generatie die na de islamitische revolutie opgroeide wordt de ‘verbrande generatie’ genoemd, omdat zij niets anders hebben gekend dan de wreedheid van een islamistisch-theocratisch regime. Die wreedheid bestond –en bestaat nog steeds- onder andere uit massa executies, het invoeren van zeer beperkende barbaarse wetten, het hersenspoelen en indoctrineren van kinderen en jongeren met de (extreme) islam, en het hele volk via de media en moskeeën.
Vrouwen en mannen werden gescheiden, en tieners mochten niet langer de meest simpele activiteiten doen, omdat die ‘te Westers’ zouden zijn, inclusief muziek luisteren, dansen en daten. Vrouwen mochten alleen naar publieke gelegenheden zoals een sportwedstrijd als ze een hijab aantrokken. Het regime in Teheran ging alles bepalen, zelfs met wie je mocht praten en waar je naar mocht luisteren. Een privé leven was amper nog toegestaan.
Het doel was totale controle over de bevolking, die werd en wordt afgedwongen met wrede en gruwelijke straffen, zoals publieke geselingen, stenigingen, publieke ophangingen en amputaties, en verkrachtingen. Talloze ‘dissidenten’ werden zonder vorm van proces voor altijd in donkere kerkers opgesloten. ‘Mijn generatie groeide op in een atmosfeer van angst. Terwijl de rest van de wereld moderner en meer ontwikkelder werd, moesten wij blijven worstelen met het volgen van islamistische wetten en beperkingen, die onmogelijk te gehoorzamen waren.’
Bereidheid tot gruwelijkheid door islamisten wordt onderschat.
Rafizadeh zegt dat de gebeurtenissen in Iran een les zijn voor het Westen. Destijds onderschatte iedereen de opkomst van de islamisten. De vele waarschuwingssignalen werden gebagatelliseerd of genegeerd. Niemand geloofde dat hun land zo plotseling kon worden overgenomen, zo snel zo totaal kon veranderen. ‘Velen onderschatten de misdaden waar deze islamisten toe bereid waren om hun macht te behouden. Tot de dag van vandaag blijven ze bewijzen dat hun wreedheid en gebrek aan menselijkheid geen grenzen kent... Zelfs kinderen en zwangere vrouwen worden geëxecuteerd.’
Khomeini legde het hele Westen in de luren.
De radicale groep rond Ayatollah Khomeini paste dezelfde tactiek toe die we heden ten dage ook in Europa kennen van moslimorganisaties: ze verkregen stapsgewijs steeds meer invloed door anderen ervan te overtuigen dat ze alleen maar goede, vreedzame bedoelingen hadden, mensen wilden helpen, en niet geïnteresseerd waren in een machtsovername. Maar toen ze eenmaal de kans kregen, grepen ze plotseling te macht, en kwamen hun ware, misdadige bedoelingen aan het licht. Toen was het echter te laat om ze nog te kunnen stoppen.
Vóór de islamitische machtsovername in 1979 dachten de meeste Iraniërs dat hun land steeds democratischer werd. Niemand verwachtte een terugkeer naar barbaarse tijden – zelfs de Amerikaanse president Jimmy Carter was van mening dat Khomeini een goed mens was. In Europese kranten waren positieve commentaren over zijn islamitische beweging te lezen – totdat ze voldoende grip op de macht kregen, ze hun waren gezicht lieten zien, en de hel in Iran losbrak.
Na machtsgreep in korte tijd vele tienduizenden slachtoffers.
Duizenden Iraniërs werden geëxecuteerd, enkel omdat ze openlijk een andere mening hadden. Velen stierven omdat ze alleen maar verdacht waren van misdaden die ze waarschijnlijk nooit hadden begaan. De islamitische wetten (Sharia) werden aan iedereen opgelegd; vrouwen moesten hijabs gaan dragen, mochten niet meer werken als hun mannen dat niet wilden, mochten niet zonder toestemming naar het buitenland, mochten geen onderwijzers en rechters meer zijn, en mochten niet meer naar het stadion om mannensporten te bekijken. In rechtbanken en bij erfenissen werden ze letterlijk nog maar de helft waard dan mannen. De huwbare leeftijd van meisjes werd verlaagd naar 9. Meisjes kregen geen enkele stem als ze werden uitgehuwelijkt.
Veel seculiere Iraniërs kwamen in opstand, maar hun wachtte enkel martelingen, verkrachtingen en een vaak gruwelijke dood. In 4 maanden tijd werden zo’n 30.000 politieke gevangenen opgehangen. Het regime vaagde iedereen weg die het waagde zich te verzetten. Alles en iedereen werd onderworpen aan de islam. Nog steeds worden nergens ter wereld zoveel kinderen geëxecuteerd.
Islamisten kwamen via misleiding aan de macht, net als nu in Europa.
Het is misschien amper te geloven dat zo’n moorddadig regime zo makkelijk en snel aan de macht kon komen. Rafizadeh wijst erop dat de islamisten echter al enkele decennia de samenleving door misleidingen aan het ondermijnen waren. De overname was lang van tevoren tot in de puntjes gepland. Niemand zag het aankomen. ‘Het geduld van islamisten om de totale controle over de samenleving te krijgen mag niet worden onderschat... Desondanks denken velen dat dit onmogelijk is hun eigen land. Wat zij niet begrijpen is dat Iran een voorbeeld is van hoe succesvol zo’n nauwgezette machtsgreep kan zijn.’
Islamisten in het Westen en zeker Europa gebruiken exact dezelfde sluwe tactieken, vervolgt de politicoloog. ‘Het is een stil en subtiel proces, totdat je op een dag wakker wordt en je geen rechten meer hebt, er een angstcultuur is, en er geen enkel uitzicht is op een leven in vrijheid, of zelfs maar op een volgende dag.’
‘Erken het en pak het bij de wortel aan, anders zijn jullie verloren’.
‘Het Westen en andere niet-islamitische landen kunnen het zich niet veroorloven deze geschiedenisles te negeren. Het gaat namelijk niet enkel om geschiedenis; het is iets dat op ieder moment kan plaatsvinden, in ieder land. Het gebeurt op dit moment, recht voor onze neuzen, in Oost Azië, Canada, Zuid Amerika en Europa.’
‘De enige verdediging is om dit te erkennen en aan de wortel aan te pakken, voordat het de gelegenheid krijgt jullie politici te verleiden. Want zodra die zich meer zorgen gaan maken over hun populariteit dan over de toekomst van het land, zijn jullie verloren. Zodra ze de controle hebben over het stemhokje, zullen ze steeds meer controle krijgen over ieder aspect van jullie levens, jullie toekomst vernietigen, en jullie geliefde land in puin achterlaten.’ (1)
Nederland met verbond links-islam al ver het Iraanse pad afgedaald.
Nederland is al angstvallig ver het ‘Iraanse pad’ afgedaald. Kijk bijvoorbeeld naar Rotterdam, waar de antisemitische islamistische Nida partij een verbond wist te sluiten met GroenLinks, de SP en de PvdA. Als het hen lukt om na de gemeenteraadsverkiezingen in maart een meerderheid te verkrijgen, zal de verdere islamisering van de stad in de allerhoogste versnelling worden gezet. Autochtone Rotterdammers kunnen er dan vanuit gaan dat zij mogelijk wel eens de laatste generatie kunnen zijn die nog weten wat het is om in vrijheid te leven, want ook op landelijk niveau dreigt hetzelfde anti-maatschappelijke monsterverbond tussen links en islam te ontstaan.
(1) Gatestone Institute
(2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)
Via: xandernieuws