Op 31 januari 2018 lazen we in de media dat de nieuwe vrouwenbeweging 120 Decibel verzet aankondigt tegen het migrantengeweld en dat ‘jonge vrouwen opstaan het tegen het systeem dat zijn vrouwen en grenzen niet beschermt, de daders niet uitzet, en alle kritiek censureert’.
Jonge Duitse vrouwen, opgejaagd als prooien door migranten, in de steek gelaten door de overheid en media, zijn het zat.
‘Wij zijn het die jullie willen verdringen, maar wij gaan niet meer weg. Wij zijn geen prooien, geen slavinnen, geen oorlogsbuit, geen bijkomende schade. Wij zijn de dochters van Europa.’ Klare taal van de nieuwe vrouwenbeweging 120 Decibel, die het exploderende geweld van (moslim)migranten tegen Europese vrouwen, en het zwijgen van de gevestigde orde daarover, spuugzat is. ‘Nu begint ons verzet.’
120 Decibel slaat op het zakalarm dat steeds meer vrouwen met zich meedragen, omdat ze bang zijn om eveneens door een migrant te worden mishandeld, aangerand en/of verkracht. Het apparaatje geeft bij het indrukken van de knop een enorm lawaai met een sterkte van 120 decibel af, wat te vergelijken is met een rockconcert, en op de grens van het veroorzaken van gehoorschade ligt.
‘Wij staan op tegen het systeem dat zijn vrouwen en grenzen niet beschermt’.
De nieuwe vrouwenorganisatie wijst onder andere op Maria, Mia en Ebba, drie bekend geworden slachtoffers van gewelddadige aanvallen en zelfs moord, ‘begaan door moslimmannen, die illegaal naar Duitsland zijn gekomen. Ze doen zich als minderjarigen voor, om uitzetting te ontlopen. Ze zoeken Duitse vriendinnen, en handelen naar de Sharia wetten zodra de relatie op de klippen loopt. Of, zoals in het geval van de vermoorde student Maria in Freiburg, wachten hun slachtoffers bij het joggen op.’
‘In Zweden doen ze dat reeds gezamenlijk in groepen. Daar zijn de afgelopen maanden al vijf groepsverkrachtingen van jonge Zweedse vrouwen geweest, en dat in alle openheid. Nu willen jonge vrouwen in Duitsland zich organiseren en zich tegen de misdaden verweren. Ze staan op tegen het systeem dat zijn vrouwen en grenzen niet beschermt. Een systeem, dat de daders niet uitzet en alle kritiek censureert. Een systeem, dat zijn vrouwen liever laat sterven, dan dat het zijn fouten toegeeft.’
‘Jullie hebben ons opgeofferd’.
120 Decibel roept in een video daarom op tot actief verzet, een ‘ware kreet tegen de echte bedreiging van vrouwen in Europa... Vanwege jullie immigratiebeleid staan wij binnenkort tegenover een meerderheid van jonge mannen uit archaïsche, vrouwvijandige samenlevingen. Jullie wisten dat en hebben dat op de koop toegenomen. Jullie hebben ons prijsgegeven. Jullie hebben ons opgeofferd.’
‘Wij zijn de herinnering aan de slachtoffers. Wij zijn jullie slechte geweten, en wij kwellen jullie. Wij zijn wat jullie willen verdringen, maar wij gaan niet meer weg. Wij zijn geen prooien, geen slavinnen, geen oorlogsbuit, geen bijkomende schade. Wij zijn de dochters van Europa.’
‘Wij herinneren jullie aan iedere vrouw die werd verkracht, misbruikt, vermoord en vergeten. Wij zullen het geheugen van jullie allemaal opfrissen! Wij hebben lang genoeg gezwegen. Nu begint ons verzet. Moeders, vrouwen, zussen – dochters van Europa. Deze staat zal ons niet beschermen. Niemand weet wie van ons de volgende is. Neem je lot zelf in je hand, want jouw naam is Mia, jouw naam is Maria, jouw naam is Ebba. Zij zouden jou kunnen zijn, en jij zou hen kunnen zijn. Sluit je bij ons aan.’
Klassieke feministen hebben kant van islam gekozen.
Van de klassieke feministische bewegingen hebben vrouwen met nog enige besef van eigenwaarde helemaal niets meer te verwachten – integendeel, die verdedigen tegenwoordig met vuur en vlam het ‘recht’ van vrouwen om een hoofddoekje te moeten dragen, het recht om gediscrimineerd te worden, het recht om onderdanig te moeten zijn aan de man, het recht om niet te mogen werken, het recht om niets meer dan een seksuele prooi te zijn, het recht om gedwongen te worden de Sharia te gehoorzamen – kortom, het recht om zich te laten knechten en vernederen door islam.
(1) Epoch Times / YouTube
Via: xandernieuws
‘Wij zijn het die jullie willen verdringen, maar wij gaan niet meer weg. Wij zijn geen prooien, geen slavinnen, geen oorlogsbuit, geen bijkomende schade. Wij zijn de dochters van Europa.’ Klare taal van de nieuwe vrouwenbeweging 120 Decibel, die het exploderende geweld van (moslim)migranten tegen Europese vrouwen, en het zwijgen van de gevestigde orde daarover, spuugzat is. ‘Nu begint ons verzet.’
120 Decibel slaat op het zakalarm dat steeds meer vrouwen met zich meedragen, omdat ze bang zijn om eveneens door een migrant te worden mishandeld, aangerand en/of verkracht. Het apparaatje geeft bij het indrukken van de knop een enorm lawaai met een sterkte van 120 decibel af, wat te vergelijken is met een rockconcert, en op de grens van het veroorzaken van gehoorschade ligt.
‘Wij staan op tegen het systeem dat zijn vrouwen en grenzen niet beschermt’.
De nieuwe vrouwenorganisatie wijst onder andere op Maria, Mia en Ebba, drie bekend geworden slachtoffers van gewelddadige aanvallen en zelfs moord, ‘begaan door moslimmannen, die illegaal naar Duitsland zijn gekomen. Ze doen zich als minderjarigen voor, om uitzetting te ontlopen. Ze zoeken Duitse vriendinnen, en handelen naar de Sharia wetten zodra de relatie op de klippen loopt. Of, zoals in het geval van de vermoorde student Maria in Freiburg, wachten hun slachtoffers bij het joggen op.’
‘In Zweden doen ze dat reeds gezamenlijk in groepen. Daar zijn de afgelopen maanden al vijf groepsverkrachtingen van jonge Zweedse vrouwen geweest, en dat in alle openheid. Nu willen jonge vrouwen in Duitsland zich organiseren en zich tegen de misdaden verweren. Ze staan op tegen het systeem dat zijn vrouwen en grenzen niet beschermt. Een systeem, dat de daders niet uitzet en alle kritiek censureert. Een systeem, dat zijn vrouwen liever laat sterven, dan dat het zijn fouten toegeeft.’
‘Jullie hebben ons opgeofferd’.
120 Decibel roept in een video daarom op tot actief verzet, een ‘ware kreet tegen de echte bedreiging van vrouwen in Europa... Vanwege jullie immigratiebeleid staan wij binnenkort tegenover een meerderheid van jonge mannen uit archaïsche, vrouwvijandige samenlevingen. Jullie wisten dat en hebben dat op de koop toegenomen. Jullie hebben ons prijsgegeven. Jullie hebben ons opgeofferd.’
‘Wij zijn de herinnering aan de slachtoffers. Wij zijn jullie slechte geweten, en wij kwellen jullie. Wij zijn wat jullie willen verdringen, maar wij gaan niet meer weg. Wij zijn geen prooien, geen slavinnen, geen oorlogsbuit, geen bijkomende schade. Wij zijn de dochters van Europa.’
‘Wij herinneren jullie aan iedere vrouw die werd verkracht, misbruikt, vermoord en vergeten. Wij zullen het geheugen van jullie allemaal opfrissen! Wij hebben lang genoeg gezwegen. Nu begint ons verzet. Moeders, vrouwen, zussen – dochters van Europa. Deze staat zal ons niet beschermen. Niemand weet wie van ons de volgende is. Neem je lot zelf in je hand, want jouw naam is Mia, jouw naam is Maria, jouw naam is Ebba. Zij zouden jou kunnen zijn, en jij zou hen kunnen zijn. Sluit je bij ons aan.’
Klassieke feministen hebben kant van islam gekozen.
Van de klassieke feministische bewegingen hebben vrouwen met nog enige besef van eigenwaarde helemaal niets meer te verwachten – integendeel, die verdedigen tegenwoordig met vuur en vlam het ‘recht’ van vrouwen om een hoofddoekje te moeten dragen, het recht om gediscrimineerd te worden, het recht om onderdanig te moeten zijn aan de man, het recht om niet te mogen werken, het recht om niets meer dan een seksuele prooi te zijn, het recht om gedwongen te worden de Sharia te gehoorzamen – kortom, het recht om zich te laten knechten en vernederen door islam.
(1) Epoch Times / YouTube
Via: xandernieuws